بررسی تأثیر عوامل آموزشی بر رفتارهای زیست محیطی در ایران

امروزه محیط زیست و حفظ آن یکی از مهم­ترین چالش­های جوامع بشری است. فاجعه زیست ‌محیطی نه تنها آرامش و امنیت زندگی انسان را متأثر می‌سازد، بلکه سلامتی و هستی را در معرض تهدید جدی قرار می‌دهد. در این بین، آموزش را می‌توان به عنوان عاملی در نظر گرفت که به افراد برای ایجاد یک درک درست و حساسیت نسبت به محیط زیست و مسائل مرتبط با آن کمک می‌کند. در این مقاله که به صورت کتابخانه‌ای انجام شده است، به بررسی تأثیر عوامل آموزشی به تفکیک مخارج آموزشی دولت، تعداد دانشجویان، تعداد دانش‌آموزان، تعداد مدارس و نرخ باسوادی بر شاخص رفتارهای زیست محیطی (انتشار گاز دی اکسیدکربن) در ایران طی دوره‌های زمانی 1395-1361 پرداخته شده  و برای برآورد اثرات متغیرها نیز از تکنیک اقتصادسنجی به شیوه خود توضیح­برداری با وقفه‌های گسترده (ARDL) استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد افزایش شاخص­های آموزشی منجر به کاهش آلودگی محیط زیست در ایران طی دوره‌های زمانی مورد بررسی می‌شود.